Katalog zbiorów biblioteki

Sądziłam, że będzie to jeszcze jedna biografia w dorobku Ryszarda Wolańskiego. Nie miałam wątpliwości, że będzie świetna i bardzo rzetelna, bo autor słynie z dokładności, skrupulatności i umiłowania archiwaliów. Jednak to jest coś więcej niż doskonała biografia Eugeniusza Bodo, to książka, która ujawnia fakty zupełnie nieznane. Rozdział o wojennych losach Bodo jest wstrząsający. Protokoły z przesłuchań aktora przez NKWD obnażają całą podłość sowieckiego systemu. Nie chce się wierzyć, że to mogło się wydarzyć. Moja babcia była zafascynowana międzywojenną Warszawą, nazywała ją "Paryżem północy". Czytając książkę Wolańskiego, wierzy się, że tak rzeczywiście było. Udało mu się uchwycić atmosferę i czar tamtego miasta, którego Bodo był królem. [Maria Szabłowska]

Z pozoru piękne i bajkowe życie, jakie zdaniem wielu wiedli W II RP idole, ówczesnej publiczności, uległo drastycznej zmianie, kiedy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa. W stanie zawieszenia znalazła się także ich kariera - Bodo nie mógł nakręcić planowanej ekranizacji jednej z powieści Dołęgi-Mostowicza, Tola Mankiewiczówna musiała pożegnać się z nadzieją na karierę za oceanem, mimo że wcześniej otrzymala zaproszenie z hollywoodzkiej fabryki snów, a część aktorów o żydowskich korzeniach, jak choćby zjawiskowa Nora Ney, musiało czym prędzej wyjechać z terenów okupowanych przez Niemców. Wszyscy liczyli, że wojenna zawierucha szybko przeminie, a oni wraz z nastaniem wolnej Polski wrócą na sceny i na plan filmowy. Życie przyniosło im jednak bolesne rozczarowanie - dla zdecydowanej większości gwiazd II RP nie bylo miejsca W nowej politycznej rzeczywistości.

Był to dla nich dodatkowy cios, zwłaszcza że wojna wielu bardzo boleśnie doświadczyła, o ile w ogóle dane im było przeżyć. Część aktorów, chcąc uniknąć grania w teatrach prowadzonych przez Niemców, zatrudniała się jako kelnerzy w warszawskich kawiarniach. Ci, którym udało się dostać na Zachód, walczyli o wolność z bronią w ręku, jak na przykład Aleksander Żabczyński, uczestnik bitwy pod Monte Cassino. Inni działali w konspiracji, a kiedy wybuchło powstanie warszawskie, chwycili za broń, by na barykadach bić się z okupantem.